20. yüzyılda etik sorunlar daha çok toplumsal ve hukuksal bakımdan ele alınmıştır.

20. yüzyılda insanın etik eylemleri konusunda önemli olan şeyin, “doğal yasa”yla ilgisinde iyinin ve kötünün bilgisi olduğu ileri sürülmüştür.

20. yüzyılda bencil içgüdüler ile özgeci içgüdüler arasında kesin bir ayrım yapılmıştır.

20. yüzyılda kişinin kendi çıkarına uymasa bile toplumun iyiliğine uygun olan durumları kabul etmesinin nedeninin sempati duygusu olduğu ileri sürülmüştür.

20. yüzyılın ikinci yarısı  gerek yeni ortaya çıkan etik sorunlar, gerekse daha fazla farkına varılan etik sorunlar nedeniyle etiğin yükselişe geçtiği bir dönem olmuştur.