Kamu malları rejimi Osmanlı İmparatorluğunun son döneminde 1858 tarihli Arazi-i Kanunname-i Hümayunu ile düzenlenmiştir. Bu düzenlemeye göre kamu malları altı gruba ayrılmıştır.

Bunlardan ilki miri topraktır. Kuru mülkiyeti devlete ait olan ve ekip dikmeleri amacıyla çiftçilere bırakılmış topraklara miri toprak denilmektedir. Çiftçiler toprak üzerinde çalıştıkları sürece bunlara sahip olabilirler. Çiftçiler kullanım karşılığında tımar veya zeamet sahibine bir para ödemektedirler. Miri toprakların mülkiyet hakkı devlete, intifa hakkı çiftçilere aittir.
Kamu mallarının ikincisine Arazi-i Metruke adı verilmektedir. Yollar, nehirler, göller, mera, otlak gibi halkın ortak kullanımına bırakılmış yerlere Arazi-i Metruke denmektedir.

Üçüncü olarak sayılabilecek Arazi-i Mevat, özel mülkiyete girebilen sahipsiz toprakları ifade etmektedir.

Dördüncü olarak ele alabileceğimiz Arazi-i Mevkufe vakıf mallarıdır.

Padişah ve ailesinin şahsi malları beşinci tür kamusal malları oluşturur ve bunlara Hazineyi Hassa’ya ait mallar adı verilmektedir.

Sonuncusu Arazi-i Memluke’dir. Bunlar bireylerin özel mülkiyeti altında bulunan topraklardır. Bunlar içinde devlete ya ürün üzerinden bir hisse verilmekte veya maktu bir ücret ödenmektedir.