Kentsel nüfus vergilendirme ve kira yoluyla nakit gelir sağlarken toprağa dayalı yeni bir ekonomik düzen oluşmuştur. Bu düzenin en tepesinde yer alan Kral tek üretim kaynağı olan toprağın kullanım hakkını büyük oranda elinde bulundurmuş ve kimi zaman bu hakkını piskopos, rahip gibi dini otoritelere ya da dük, kont, baron, şövalye gibi yarı askeri idarecilere kira karşılığı bırakmıştır. Feodalizm olarak adlandırılan bu tarım temelli sistem Orta Çağ boyunca tarımsal üretimin artmasına da katkıda bulunmuştur.