Yanıt Açıklaması: 19. yüzyıl öncesindeki mutlakiyetçi devletlerde, devlet işlerini görenler çoğunlukla imparatorun kişisel hizmetlileri statüsündeydiler. Bu görevlileri yetiştirmek üzere özel eğitimin verildiği bilinmekle beraber, son tahlilde imparatorun iradesi belirleyici olmaktaydı. Keza, belli pozisyonların belli bir ücret mukabilinde asiller tarafından satın alınması uygulaması da yaygındı. Burada da bazı azınlık gruplarını bu özellikleri nedeniyle belli pozisyonlara geçebilmeleri söz konusuydu. Böyle olunca da kayırmacılık, verimsizlik ve keyfilik gözleniyordu. Weber, ideal tip olarak bürokrasi kavramını bu ve benzeri modernlik öncesi örgütlenme tarzının zıddı olarak geliştirmiştir.