Klasik yönetimin temelini “Bilimsel Yönetim” oluştururken, neo-klasik yönetimin temelini “İnsan İlişkileri Yaklaşımı” oluşturur. Yönetim literatüründe “İnsan İlişkileri Yaklaşımı” için “Beşeri İlişkiler Yaklaşımı” ya da “Davranışsal Yaklaşım” tanımlamaları da kullanılmaktadır. Bu yaklaşım başlangıçta motivasyon, liderlik, grup davranışı, bireyler arası ilişkiler ve haberleşme gibi mikro konularda gelişme göstermiştir. İlerleyen dönemde biçimsel ve biçimsel olmayan örgüt, sosyal ve teknik sistemler arasındaki etkileşim, birey ve örgüt bütünleşmesi gibi makro konular üzerine eğilerek olgunlaşmıştır. Doğru yanıt B'dir.