Klasik yönetim yaklaşımında iş bölümü, etkenliğin ve rasyonelliğin başlı­ca kaynağı olarak görülerek verimlilik artışı sağlama yönü ön plana çıkarılmış­tır. Neo-klasik teoride ise verimlilik artışı kadar çalışanların memnuniyetine de önem verilmiştir. Buna göre I numaralı öncülde verilen bilgi yanlıştır. Neo-klasik yönetim teorisine göre de yönetim alanının sınırlandırılması gere­kir. Fakat sınırların belirlenmesinde çok kesin kuralların uygulanması doğru de­ğildir. Kontrol alanı birçok faktöre bağlı olarak değişebilen, dolayısıyla durumsal bir kavramdır. Buna göre II numaralı öncülde verilen bilgi doğrudur. Neo-klasik yönetim anlayışına göre parasal teşvikler çalışanların motivasyo­nunda sınırlı bir etkiye sahiptir. Çalışanların psikolojik ve sosyal ihtiyaçlarını kar­şılamaya yönelik teşvikler de yüksek verimliliğe odaklanmalarını sağlayacaktır. Buna göre III numaralı öncülde verilen bilgi doğrudur. Klasik yönetim anlayışı merkezî yönetimi savunur. Çünkü klasik yönetim an­layışının insanlarla ve örgüt yapısıyla ilgili temel varsayımları merkezkaç yöneti­me uygun değildir. Buna karşılık neo-klasik yönetim yaklaşımının felsefi temelle­ri ve varsayımları merkezkaç bir yönetimi gerektirir. Buna göre IV numaralı öncülde verilen bilgi yanlıştır. Doğru yanıt C’dir.