Yukarıda verilenlerin tümü bir gruptan söz edebilmek için gerekli olan başlıca unsurlardandır. 

Bedavacı Sorunu: Kamusal malların temel özelliklerinden dolayı (bölünmezlik ve pazarlanmazlık), bazı bireyler bu mallara olan tercihlerini çoğunlukla açıklamak istemezler. Bunun nedeni, tercihlerini açıklamamaları hâlinde mal ve hizmetin tüketiminden mahrum olmayacaklarını bildikleri içindir. Kamu ekonomisinde bu durum “bedavacı sorunu” olarak adlandırılmaktadır.

Kamu Tercihi teorisyenleri “sosyal çıkar” ya da “kamu yararı” kavramlarını içi boş ifadeler olarak nitelendirmekte ve sosyal çıkar yerine kişisel çıkarın geçerli olduğunu savunmaktadırlar. 

Lemieux’a göre dar anlamda kamu tercihi iktisadı “devlet başarısızlığıyla” ilgilidir. Buna göre, kişisel çıkarını düşünen aktörlerin bulunduğu bir politik piyasada devlet genellikle piyasa aksaklıklarını düzeltmede başarısızdır. 

Çıkar grupları maddi ve manevi menfaatler etrafında oluşan örgütlenmelerdir. Bu grupların sahip olduğu ortak menfaatler, grubun mekansal boyutunu, üye sayısını, iktisadi anlamdaki gücünü, siyasi iktidar ile olan ilişkisinin biçimini ve kullandığı araçları farklılaştırmakta ve belli bir tipolojiyi zorunlu kılmaktadır. Çıkar grupları ölçek açısından, ortak menfaatler ve tutumlar açısından, oluşum açısından, teşkilatlanmaları açısından ve amaçları açısından çıkar grupları olarak sıralanabilir. 

Kişisel çıkar yaklaşımına dayalı olan Kamu tercihi sadece toplumsal ulaşma sorunu ile ilgilenmekle kalmamakta, aynı zamanda sorunu ekonomi bilimi açısından da analiz etmektedir. Özellikle Buchanan’ın üzerinde durduğu nokta, siyasal sürecin işleyişindeki sorunların kamu maliyesi alanine yansımalarıdır. Bu yönüyle kamu tercihi, sosyal tercih teorisinden ayrılmaktadır. 

Belirli sayıda insan topluluğunun bir araya gelmesiyle oluşmuş formel ya da informal bir yapı ya da organizasyona grup adı verilir

Knut Wicksell, kamu ekonomisinde sosyal refahın maksimizasyonu için oy birliği ilkesinin uygulanması gerektiğini ileri sürmüştür. 

Kamu sektörünün kültürel, toplumsal, ekonomik ve siyasal yönlerini ve kamu çalışanlarının davranışı biçimlerini açıklayan bir terime kamu bürokrasisi denir. 

Mises, gerçekte toplumun en az devlet müdahalesine ihtiyaç duyduğunu varsaymış ve buna bağlı olarak da toplumun en az bürokrasiye ihtiyaç duyduğunu savunmuştur. Bu yönüyle Mises, farklı bir bürokrasi kavramı geliştirmiştir. Mises için bürokrasi, üretim araçlarının sosyalizasyonu (kamulaştırılması) süreci anlamına gelmektedir.

Rasyonel tercih teorisine göre grup oluşturulmasının bazı teşvik edici unsurları bulunmaktadır:

Maddi teşvikler. Maddi menfaat beklentisi.

Dayanışma teşvikleri Ün, gurur, makam-mevki-prestij vs. elde etme isteği ve arzusu.

Amaçsal teşvikler Misyonerlik yaparak Tanrı’nın takdirini kazanma ve cennete kabul beklentisi. 

Weber’in rasyonel-hukuki otoritenin en saf (ideal) şekli olarak nitelendirdiği bürokrasinin temel özelliklerini şu şekilde özetlemek mümkündür. - İleri düzeyde iş bölümü mevcuttur. -Otoritenin merkezileşmesi söz konusudur. -Rasyonel bir personel yönetimi programı vardır. -Bürokratik kurallar geçerlidir. -Yazılı kayıtlar ve ayrıntılı dosyalama sistemi geçerlidir. 

Üyelerinin menfaatlerini korumayı amaçlayan çıkar grupları mesleki çıkar gruplarıdır.

Ne zaman ki, bir çıkar grubu, faaliyetleri ile organize olarak siyasal karar alma sürecini doğrudan ve/veya dolaylı olarak etkileme ve menfaat elde etme çabası içine girerse o zaman, o grubu “baskı grubu” olarak adlandırabiliriz. Bu son cümlede kilit öneme sahip olan üç unsur vardır:
- Organize olma,
- Etkileme,
- Menfaat beklentisi ve menfaat elde etme çabası. 

Oy Birliği Hesabı başlıklı çalışmalarında James M. Buchanan ve Gordon Tullock geleneksel iktisadın piyasa sürecindeki kişisel çıkar aksiyomunu siyasal sürece uyarlayarak, bu süreçte de kişisel çıkar güdüsünün hakim olduğunu vurgulamışlardır.