Ekonomik gelişme ile istihdam arasındaki ilişki Okun kuralı ile ifade edilir. Okun kuralı, belirli gelişme oranında ne oranda istihdam artışı sağlanabileceğini ampirik olarak saptayan yöntemdir.

Sosyal gelişmişlik ölçütü bir ülkenin sağlık, eğitim, çocuk ölüm oranları, kentleşme ya da fert başına TV, otomobil gibi araçların kullanımı gibi göstergelerle ifade edilen gelişmişlik düzeyi göstergesidir.

Ekonomik büyüme; bir ekonomide üretim faktörlerinin artması ya da varolan kaynakların tam istihdam ve/veya tam kullanımı ile millî gelirin ve kişi başına gelirin yükselmesi anlamında dinamik bir kavramdır.

Bir ekonominin potansiyel büyüme oranı ya da doğal büyüme oranı olarak nitelenen büyüme oranı, veri üretim faktörleri ve teknoloji koşulunda, tam istihdam ve tam kullanım ile belirli bir zaman boyutunda ulaşabileceği en yüksek büyüme oranıdır. 

Büyüme aralığı; bir ekonomide potansiyel büyüme oranı ile fiilî büyüme oranı arasında bulunan aralık olup, fiilî durumun potansiyel durumdan uzaklığını gösterir.

Büyüme değerleri fiyatlarla ölçüldüğünden, fiyat değişmeleri dikkate alınmadan yapılmış hesaplama ile bulunan büyüme oranına nominal büyüme oranı denir.

Enflasyondan arındırılmış fiyatlarla yapılan ölçüm sonunda bulunan bu büyüme oranına reel büyüme oranı denir

Kişi başına büyüme oranı, belirli bir dönemde (genellikle bir yıl) üretilen gelirin nüfusa bölünmesi ile bulunan orandır.

Yurt içi gelir, kaynağı hangi ülke olursa olsun, ulusal sınırlar içinde yaratılan gelirlerin toplamıdır.

Dış dünyaya kapalı bir ekonomide Harrod-Domar modelinde büyüme emek ve sermaye faktörleri ile açıklanmaktadır. Modelin varsayımları şunlardır: Emek gücü esnektir ve sabit reel ücret koşullarında istihdam edilmektedir, emek sermaye bileşim oranı sabittir, tasarruf oranı gelire göre değişmemektedir ve teknolojik değişimler dikkate alınmamaktadır.

Sermaye/hasıla kat sayısı, bir ünite gelirin ne kadar sermaye ile gerçekleştirildiğini gösterir ve veri tasarruf miktarında gelir artışının hesaplanabilmesini sağlar.

İçsel büyüme modelleri, üretim faktörlerinin piyasa işleyiş mekanizmaları çerçevesinde oluşan değişimlerle verimliliğinin artırılarak daha yüksek gelir düzeyine ulaşılması olgusunu açıklar.

Açık ekonomi modelinde ekonomiler arasındaki ilişkiler iki kanaldan olur. Bunlardan birisi dış ticaret ilişkisi, ikincisi ise reel yatırım ya da portföy olmak üzere, sermaye akımları ilişkisidir.

Vergilerin sermaye arzı üzerindeki etkileri, tasarruf aşaması, tasarrufun sermayeleşmesi aşaması ve sermayenin idamesi aşaması olarak üç şekilde ele alınmaktadır.

Ortalama vergi yükünün emek arzını yükseltmesine verginin gelir etkisi adı verilir.

Marjinal vergi oranlarının bireyin emek arzını kısma etkisine verginin ikame etkisi adı verilir.

Ekonomik büyümenin yarattığı çevre sorunları ise iki nedenle ihmal edilmektedir. İlk olarak, küresel ısınma ve doğal kaynakların tükenmesi konusuna verilen yanıt, yeni buluş ve teknolojiler ile gelecekte yapılacak üretimin bugünün teknolojisi ile yapılamayacağından, varolan ve giderek tükenen doğal kaynaklara aynı derecede ihtiyaç olmayacağı şeklindedir. İkinci olarak çevre sorunu; algılanması itibarıyla uzun dönemde ortaya çıkan, önlenebilmesi ise ancak, yoğun siyaset ve sermaye gücü barındıran yaygın toplumsal kararı gerektirdiğinden kısa dönemde bu konuda etkili önlemlerin alınması beklenmemektedir.

Merkantilist dönemde uluslararası ticari ilişkilerle ekonomik zenginleşme hedeflenirken, neo-klasik ekonomistler büyümenin dinamikleri üzerinde durmuştur.

Gayrisafi millî gelirden yıpranma ve aşınma paylarını (amortisman) çıkardıktan sonra bulunan değere safi millî gelir adı verilir.

Vergisi ödenmiş safi gelirden tüketim harcamaları çıktıktan sonra kalan kısım tasarruf olarak ortaya çıkar.