Uygarlık Tarihi 2 Ara 4. Deneme Sınavı

Justinianus’un dönemi (527-565), Erken Bizans Dönemi’nin altIn çağı olarak tanımlanmaktadır. İlk yıllardaki belirsizliklerin yerini antik ve Hristiyan toplumun yeni bir sentezinin beraberinde getirdiği istikrar aldı.

İkonoklastların dinî sanatı kötü görüp yok ettikleri söylemek doğru değildir. İkonoklastlar sadece dinî sanatı gözler önüne sermek istememişlerdir.

Theodoric, İtalya’da Roma imparatorunun tam onayıyla ve hem Romalı hem de Germen halkın tam desteğiyle hüküm sürdü. Ostrogotlar ‹talya’da yerleştiler, Frank- lar kuzey Galya’da, Burgundiyalılar Provence’ta, Visigotlar güney Galya ve İspanya’da, Vandallar kuzeybatı Afrika ve batı Akdeniz kıyılarında, Angel ve Saxonlar Britanya’da yerleştiler ve Batı Avrupa’nın yeni efendileri oldular. Britanya ve Afrka dışında tüm Kıta Avrupa’sında Latince, Roma hukuku, ve yönetim biçimi Gemen kurumlarıyla yan yana yaşamaya devam etti.

Prokopius’un Binalar Hakkında (De Aedificiis) adlı eseri bu konuda önemli bilgiler vermektedir.

Palaiologos Hanedanı Döneminde, devlet arazisi, Anadolu’nun kuzeybatısı, Trakya, Makedonya’nın bir bölümü, Thessaloniki ve kuzey Ege adalarıyla Çanakkale ve Karadeniz Boğazları ile sınırlanmıştır.

Justinianus’un en uzun soluklu eserlerinden biri Corpus Juris Civilis’dir: Roma hukukunun en yüksek düzeydeki terkibi olan bu eser, Batı Avrupa’nın medeni hukukunun temelini oluşturdu.

Orta Asya Hun Türkleri, Germen kabilelerini Domino taşı etkisiyle doğuya itmiştir.

Kavimler Göçü sonrasında Batı Avrupa bir dönüşüme uğradı, Romalılar ve Germenler karışıp kaynaştılar. İdari üstünlük Germenlerde, ancak kültürel üstünlük her zaman Romalılarda kaldı.

Hepsi 4 Halife Dönemi ile ilgilidir.

Kusayr-ı Amra Sarayı, Kasrü’l-Hayri’l-Garbî, Büyük Câmii ve Elhamra Sarayı Emevi döneminde inşa edilen mimari yapılardır. Tolunoğlu Câmii ise Abbasiler tarafından Kahire’de inşa edilmiştir.

Bizans mimarisi, 4. ve 5. yüzyıllarda Hellen ve Roma kültürünün yeni bir yorumu olarak Anadolu’da doğmuş ve Constantinopolis’te gelişmiştir. Doğu mimarlığının etkisi altında gelişen Bizans mimarisi, bir tuğla mimarisidir.

Dört halifeni, halifelik tarihleri bağlamında eskiden yeniye doğru biçimde sıralaması şu şekildedir: Hz. Ebubekir- Hz. Ömer- Hz. Osman- Hz. Ali.

Halife Me’mûn (813-833) döneminde Bağdat’ta, bir bilimler akademisi (Beytü’l-Hikme) kurulmuştur ve tercüme faaliyetinin gelişmesi ile birlikte pek çok önemli tercüman ortaya çıkmıştır.

Aleksios Komnenos, tahta çıktığında imparatorluk kötü yönetim yüzünden dağılmaya başlamıştı. Peçenekler, Selçuklu Türkleri ve Normanlar saldırıya hazırdı. Yeni imparator masraflı savaş finansmanını sağlayıp çok cepheli savaştan kaçınmak zorundaydı. Kiliselerdeki altın ve gümüş eşya zorla ödünç alınıp eritilerek altın ve gümüş para bastırıldı. Diplomat imparator kaybedilen tüm şehirleri geri aldı. 1086’da sorun çıkaran Peçeneklerden Kumanlarla ittifak ederek kurtuldu. Bizanslılar, İznik sultanının işbirliğiyle İzmir’deki Çaka Bey’i altetti (1093). Aleksios, 1094’de Sırpları ve Kumanları durdurdu. İşgal altındaki Anadolu’yu Türklerden kurtarmak için harekete geçti. Aleksion’un tek hatası 1082’de Venedik ile 1111’de Pisa ile kapitülasyon antlaşmaları yapmasıydı. Bizans’ı köleleştiren ve İtalyan devletlerine Bizans sularında ticaret serbestîsi sağlayan bu antlaşmalar devlet ekonomisinin kontrolünü yabancı ellere geçirdi. Pronoia kurumu ve bağışlar güçlü sınıfları daha da zenginleştirdi. Hazine ve manastırların ise aleyhinde işledi. I. Aleksios’un halefi oğlu II. Ioannes (1118-1143), babasının politikasını sürdürdü.

Hem Abbasi saltanatının en parlak dönemi olarak nitelendirilen hem de çöküşün izlerine rastlanan dönem Harun Reşit dönemi olarak nitelendirilmektedir.

Papa I. Leo’nun İsa’nın insanî ve tanrısal özü olduğunu savunan Duofizit öğretisi kabul edildi.