Uzun yıllardan beri Türkiye’nin sistemli bir afet ekonomik yönetimi olmamıştır ve genellikle her afet sonrasında acele ve telaşla çıkarılan kanunlar, ek bütçeler, ek vergiler ve denetimsiz yardım kampanyaları gibi günü kurtarmaya ve olağanüstü kaynaklar yaratmaya yönelik tedbirlerle afet yaraları sarılmaya çalışılmıştır. Etkin çalışan bir sigorta sisteminin olmayışı doğal afetlere karşı en büyük zaafımız olmuş ve ülkemizi dış yardım ve kredilere muhtaç etmiştir. 1999 Marmara depremi de Türkiye’nin doğal afetlerle ilgili ne afet öncesinde ne de sonrasında ekonomik kaynaklarının ve bu kaynakların sistematik elde etme yöntemlerinin olmadığını göstermiştir. Bununla birlikte, 1999 Depremi sonrasında yetersiz olmakla birlikte oldukça başarılı çalışmalar yapılmıştır. Bunların başında AFAD’ın (T.C. Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı) 5902 sayılı Kanunla kurulması gelmektedir. AFAD, ihtiyacı olan kaynakları yatırım programı için tahsis edilen bütçeden ve cari bütçeden karşılayan ve esnek finansal yapıya sahip olan bir organizasyona sahiptir. Bunun dışında da çok sayıda uygulama vardır ki en önemli uygulamalardan biri de deprem bölgesinde yer alan ülkemizde zorunlu deprem sigortası uygulamasının getirilmesidir.