Ekonomik gelişme artan nüfusun tamamına iş ve yeterli gelir sunamamıştır. Bu nedenle önce nüfus artırıcı politikalar, sonra hızlı nüfus artışını ekonomi destekleyemeyince ılımlı nüfus kontrol politikaları, nihayet kamu eliyle sunulan sağlık hizmetleri aracılığı kontrol politikası denenmiştir.

Bu dönemin temel felsefesinde, hızlı nüfus artışının kişi başına milli geliri düşürdüğü, ekonomik yatırımlar yerine demografik yatırımlar yapılmasına ağırlık verilmesine, bunun istihdam için yeterince kaynak ayrılamamasına, iç göç yoluyla kentlerin kontrolsuz bir şekilde büyümesine, tarımda gizli işsizlik probleminin ortaya çıkmasına yol açtığına vurgu yapılmaktadır.

Nüfusun kontrol edilmesi bir yandan doğum kontrol yöntemlerine, diğer yandan mevcut nüfusun yurtdışı göçe teşvik politikalarına dayanmaktadır.

Doğurganlığı azaltmayı teşvik eden politikalar anti-natalist politikalar olarak da bilinmektedir.  Bu dönemin nüfus politikalarının temel amacı, gebeliği önleyici yöntem kullanımını yaygınlaştırarak doğurganlığı düşürmek, sağlık hizmetlerini iyileştirerek ölüm hızlarını düşürmek ve Türkiye’den yurt dışına işgücü göçünü teşvik ederek işsizlik baskısını hafifletmek olmuştur.

Hepsi