Osmanlı Dönemi’nden itibaren reformcu kadrolar toplumsal dönüşümün sağlanmasında aile kurumuna büyük önem vermişlerdir. Toplumsal dönüşümün aileden, aile içinde kadın ve erkek arasındaki demokratik ilişkilerden başlaması gerektiğini görmüşler ve kadının kamusal alanda görünür kılınması için gerekli yasaları çıkarmakta Avrupa ülkelerinin gerisinde kalmamışlardır. Ancak yeniliklerin benimsenmesi ve uygulanması uzun bir dönüşüm sürecini gerektirmektedir. Bu dönüşüm süreci bitmeyen bir olgudur. Teknolojik gelişmelere bağlı olarak toplumsal yaşam sürekli değişmektedir. Değişen bir olguya entegre olma çabası da sürekli değişimi gerektirmektedir. İnsanlık tarihine bakıldığında en büyük gerçek değişimdir.