İstanbul, İzmir, Selanik gibi büyük ticaret merkezlerinin dış bağlantılarının savaş nedeni ile aksaması bu bölgenin gereksinimlerini karşılamak üzere Anadolu’ya yönelmelerine neden olmuştur. 1913’ten sonra radikal reformcu ittihatçı kadrolar iktidarı 1918’e kadar tam anlamıyla ele geçirmişler ve savaş ortamının yarattığı aşırı kar fırsatlarına, Müslüman, Türk, Milli burjuva kesimi yaratmak amacıyla göz yummuşlardır. İttihatçı kadrolara yakın olanlar, savaş yıllarının karları ile Cumhuriyet Dönemi’nde kullanılacak olan ilk sermaye birikimini sağlamışlardır. Bu bağlamda, savaş, tüm olumsuzluklarına rağmen ulusal kapitalizmin gelişmesine katkıda bulunacak iki sonuç üretmiştir. Büyük ticaret merkezlerinin Anadolu’ya yönlenmeleri ulusal kapitalizmin gelişmesine bir engel değildir.