Yanıt Açıklaması: Lauster (2000)’a göre, bir insan eğer kendisini bir başka insana verebiliyorsa, adayabiliyorsa sevmektedir. Kendini adama, sevilen kişi karşısında dikkatliliktir. Sevgi kendini adama ile birlikte aynı zamanda içe bakıştır. Sevgi düşünme durumunda değil içe bakışta oluşur. İnsanlar içebakış durumunda iseler tüm mücadele ve gerginliklerin bir sonu olduğunu düşünürler ve duygularını dikkate aldıklarında bir şeyi sevmeye hazır olduklarının farkına varırlar. Bunların yanında sevgi, süreç ve durum olarak kişinin varlığını onaylamasıdır. Kendini onaylama, sevginin kişinin öz benliği üzerine kurulu olmasıdır. Sonuç olarak sevgi, ruhsal sağlık belirtisi ve hayattır.