Çalışma 1: engelli çocukların anne-babalarının fiziksel ve zihinsel sorunlara karşı daha savunmasız olduklarını ve daha düşük bir yaşam kalitesine sahip olduklarını, engelli çocuğa sahip ailelerde çocuğun bakımına yönelik sorumluluğun büyük bir kısmını anneler üstlendiği için, annelerin sahip oldukları
diğer rollerden vazgeçtiklerini, sosyal aktivitelere katılım ve sosyal yaşamlarında azalma olduğu saptanmıştır.

Çalışma 2: Çalışma sonucunda zihinsel, fiziksel, zihinsel-fiziksel engelli çocuğa sahip anne- babaların umutsuzluk ve yaşam doyum düzeyleri ile yaş, eğitim, gelir düzeyi, engeli, çocuğun cinsiyeti arasında anlamlı bir ilişki
tespit edilmiştir.

Çalışma 3: yaygın gelişimsel bozukluğu olan çocuğa sahip aileler ile sağlıklı çocuklara sahip aileleri karşılaştırıldıkları çalışmada engelli çocuğa sahip ailelerin fiziksel aktivite, sosyal ilişkilerde bozulma, genel olarak yaşam kaliteleri ve sağlıklarında bozulma olduğu saptanmıştır.

Çalışma 4: çalışmada engelli çocuğu olan babaların yaşam doyumlarını, normal çocuğa sahip babaların yaşam doyumlarına göre daha düşük bulunmuştur.

Çalışma 5: Türkiye’deki Otistik Çocuklar Eğitim Merkezlerine (OÇEM) devam
eden 768 otizmli çocuk ailesi (annesi) ile yapılan çalışmada otizmli çocuk ailelerinin aile yaşam kalitesi algıları incelenmiştir. Çalışmada ailenin, sosyal destek algısı arttıkça aile yaşam kalitesi algısının arttığı gözlenmiştir