Aile üyelerinden bir ya da birden fazlasının ebeveynlerin kontrolünden çıkmış olduğu ailelerdir. Ebeveyn yorgun düşmüştür ve baş etmekte zorlanır. Bir ebeveyn duygusal yokluğu ile diğer ebeveyni zayıflatabilir. Çocuğun tepkisi ebeveynler arası ayrılığı yansıtıyor olabilir

Ailelerin düzeni pek yoktur. Sık sık ev değiştirirler. Bu ailelerin çocukları için okullar, arkadaşlar hatta şehirler geçicidir. Bu aileler, çocukların kendi yetişmelerinin sorumluluğunu almalarında bir dereceye kadar organizedirler. Fakat bu organize olma hali geçicilik ve sıklıkla da kriz beklentisi ile birlikte gider.

Bir üvey ebeveyn aileye girdiğinde yeni bir organizasyon oluşmak zorundadır. Üvey ebeveynler genellikle uzaktaki ebeveynin “yerine geçmek” istemediklerini ifade ederler, ancak birlikte yaşanan birkaç aydan sonra saygı görmenin de hakları olduğunu düşünürler. Çocuklar, üvey ebeveynin onlara bir şey sunarak sevgilerini saygılarını kazanmasını beklerler.

Aileden birisi öldüğünde veya aileyi terk ettiğinde, daha önce bu kişi tarafından üstlenilmiş roller ve görevler yeniden dağılır. Bu her zaman istenen şekilde olmayabilir. Örn: Ebeveynlerin hayatını çekilmez kılan aksi bir dede, aile bireylerinin birbirlerine kenetlenmesini sağlamaktadır. Yaşlı adamın vefatı sonrasında ortaya çıkan boşlukta itecekleri ortak bir güç olmadan sadece birbirlerini itebilirler. 

Evlat edinilmiş çocukların olduğu ailelerde çocuk, beraberinde geçmiş öyküsünü ve ilişkiler ağını da beraberinde getirir. Aynı zamanda yaşadığı evdeki organizasyon yapısının da parçasıdır. Bu ailelerdeki kimi problemler diğer ailelerde de görülebilecek aile organizmasındaki streslerle ilgilidir. Ancak aile, evlat edinilmiş çocuğun önceki yaşantısını sorumlu tutar