Anne-babalar, çocuklarında kanser gibi ciddi bir hastalık görüldüğünde çok farklı tepkiler verebilmektedir. Bazı ebeveynler kaçmak, bazıları teşhisi bilmemek ister. Ancak genelde acıyı kabul edip hastalığın gerçeklerine bakabilen ebeveynler, gelecekteki problem ve endişelerle daha iyi baş edebilmektedirler. Aile içinde sağlıklı ilişkilerin devam ettirilmesi önemlidir. Hasta çocuğun yarattığı üzüntü yüzünden bu çok kolay olmayabilir. Kardeşlerin ve eşlerin de birtakım ihtiyaçları vardır. Diğer çocukların ihtiyaçlarına kulak verebilen ve düşüncelerini ve kaygılarını dinleyen ebeveynler hayat boyu sürecek güvenli, açık, duyarlı ve dürüst bir ilişki kurmuş olacaklardır. Çocuklar dayanıklı ve esnek olurlar ve kanser teşhisinden önceki hallerine göre davranılmasını isterler. Hayatlarının, bütünüyle hastalık merkezli olmasını istemezler. Çocuklarla ilgili bir başka durum da okul konusudur. Okul personeli, çocuğun hastalığının yanı sıra çocuk ve okul açısından çıkabilecek durumlar hakkında da bilgilendirilmelidir.