ŞİDDETİN KÖKENİ

Hayvanlar, yaşam alanlarını ve yavrularını yabancılardan korumak, cinsel eş bulmak, liderlik ve beslenme gibi dürtülerinin doyumu engellendiğinde saldırganlaşabilmektedirler. Hayvanlar aleminde, normal koşullarda, aynı türün üyeleri arasında ciddi yaralanma veya ölümle biten saldırganlık enderdir. İnsan saldırganlığının veya şiddetin, dürtüsel engellenmeyle yakından ilişkisi olmakla birlikte, insanlarda öfke ve saldırganlık yaratan durumlar, hayvanlarla karşılaştırılamayacak kadar çeşitli, karmaşıktır. İnsan yavrusu,  kültürel alanla tanışarak ve sosyalleşerek insanlaşır. Bu süreç, insanın biyolojik, içgüdüsel gereksinimlerinin kültür içinde yeniden tanımlandığı bir süreçtir. Biyolojik içgüdülerin, toplum ve kültür içinde simgesel anlamlar kazanmasının bir sonucu olarak, dürtüsel gereksinimlerin engellenmesiyle açıklanamayacak çok çeşitli öfke, saldırganlık veya şiddet nedeni ortaya çıkar. Bu nedenler, hayvani dürtülerin doyumunun ötesinde, toplumsallaşmanın, insanlaşmanın, kültürel bir varlık olmanın getirdiği idealler, özdeşimler, özlem ve emellerle ilgilidir.