Eleştirel/çatışmacı yaklaşım aileyi kendi içerisinde hareketli bir denge oturtmuş bir bütün olarak incelemez. Aksine aileyi, tanımı iktidar örüntüleriyle kurulmuş, eşitsiz ve asimetrik ilişkilerin olduğu bir yapı olarak tarif eder. Bu eşitsiz ilişki biçimi karar mekanizmalarının nasıl işletildiğinden kaynakların dağılımına, ev içi üretimin nasıl düzenlendiğine değin bir çok dinamiği içerir. Aile içerisindeki eşitsizlik tanımının üzerinde en çok durduğu nokta toplumsal cinsiyet eşitsizliğidir. Bu da şüphesiz, çocuğun sosyalizasyonu sürecinde çok merkezi bir rol oynar.

Feminist yaklaşım aile içerisindeki iktidar örüntülerinin kadınları ve çocukları değersizleştirdiği ve ezdiği fikrinde ortaklaşır. Bunun temelinde iki argüman vardır. Birincisi, çocuğun sosyalizasyonunda da çok önemli bir yeri olan çocuk bakımının kadının toplumsal görevi olarak görülmesine yöneliktir. Feminist yaklaşım, kadınlık kimliğinin ev ve ev dolayısıyla tanımlanmasının çocuk bakımının birincil muhatabı olarak görülmesinin kadını özel alana bağımlı kıldığını, toplumsal yaşamda güçsüzleştirdiğini ve kadının ev içi emeğini sömürdüğünü söyler. İkincisi, modern aile kurgusu içerisinde çocuğun sosyalizasyon sürecidir. Çocuğun sosyalizasyon süreciyle eril ve dişil rollerin yeniden üretildiği fikri feminist yaklaşımın temel savlarından birisidir. Geleneksel iş bölümüne dayalı, kadını özel alan dolayısıyla tanımlayan, annelik gibi rollerle kuşatan, kamusal alanla ilişkisini sınırlandıran ve dolayısıyla kadını toplumsal yaşamda güçsüz kılan cinsiyet rollerinin aile içerisinde öğrenilerek içselleştirildiğini söyler.

Dolayısıyla doğru cevap B şıkkıdır.