Özellikle Hristiyanlığın ilk ortaya çıktığı yıllarda evlerin ibadet amacıyla kullanıldıkları bilinir. 3. yüzyıl ve öncesinde Hristiyanlar tarafından kullanılan ev kiliseler doğal olarak henüz yaygınlaşmamış bir ibadet yeri geleneğinin devamıydı. Bunların en önemlilerinden biri Suriye’de Dura Europos’taki ev kilisedir.

Örtü sistemi tonoz olan bazilikalar Karadağ (Binbir kilise) ve Karaman gibi özellikle Orta Anadolu çevresinde çok yaygın olarak inşa edilmiştir.  Ada Tipi kiliselerde kubbenin kuzeyinde ve güneyinde yan nefler bulunmaz. Sakız Adası’nda yer alan Nea Moni Kilisesi örnek verilebilir. Tek nefli yapılar, doğu batı doğrultusunda dikdörtgen planlıdır. Bu tip yapıların Anadolu’da birçok örneği bulunmaktadır. Pamukkale (Hierapolis) Domitianus Kapısı yakınındaki şapel örneğinde olduğu gibi. İlk olarak Mısır’da 4. yüzyıl ortalarında başlayan manastır yapımları, tüm Hıristiyan dünyasında hızla yayılmıştır. Anadolu’da manastır kurumunun gelişmesi ve yaygınlaşmasında Kayserili Aziz Basileios’un rolü önemlidir. Örnek olarak 6. yüzyıla tarihlenen Antakya yakınında Genç Aziz Simeon’un Admirabilis Dağı’ndaki (Samandağ) manastırını verebiliriz.