Herkes, adil yargılamanın asgari gereklerini içeren bir yargılamayla mahkûm olmadıkça (mahkeme kararıyla suçu işlediği sabit olmadıkça) ve oluncaya kadar suçsuz sayılma ve buna göre muamele görme hakkına sahiptir (İHEB m. 11; KSHS m. 14/2; İHAS m. 6/2; AİHS m. 8/2; AfİHHŞ m. 7/1-b; UCM Statüsü m. 66). Buna, suçsuzluk ya da masumiyet karinesi denir.