Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra Başkan Wilson Yönetimi, ABD’yi Milletler Cemiyeti’ne üye yapmak ve uluslararası düzen kurmak için taahhüt altına sokmak istemiş ve bu amaçla imzaladığı Paris Antlaşması Senato tarafından reddedilmiştir. Bu düzenleme aynı zamanda ABD dış politika karar alma sürecinde Başkan/Yürütme ile Kongre/Yasama’nın birbirini nasıl denetleme ve dengeleme yaptığını gösteren tipik ve çok önemli bir örnektir.