ABD dış politika tarihinin gelişimine baktığımızda, uluslararası sisteme angaje olması ya da yayılmacılık durumunda genelde çoktaraşılığı tercih ettiğini söyleyebiliriz. Örneğin, ABD’nin 20. yüzyıl boyunca ortaya koyduğu performansına baktığımızda I. ve II. Dünya Savaşları süresince, savaş sonrasında yeni uluslararası düzen kurma sürecinde, soğuk savaş boyunca Sovyetler Birliği’ne karşı ittifak sistemlerinin kurulmasında (NATO, SEATO, Bağdat Paktı, CENTO gibi) hep çoktaraşılığı tercih ettiğini görürüz. ABD, bu örneklerde öncelikle Batı Avrupa ülkeleriyle ama aynı zamanda Ortadoğu, Güneydoğu Asya, Uzak Doğu bölgelerindeki ülkelerle iş birliği yapmıştır. ABD, Soğuk Savaş boyunca, bir yandan NATO ve CENTO gibi çok taraşı ittifaklar kurarken öte yandan ABD-Japonya, ABD-Avustralya, ABD- İsrail gibi ikili ittifakları da geliştirmiştir.