Yalnızcılık ilkesinin özünde şunlar vardır: ABD’nin uluslararası ittifaka girerek
dünya politikasında sorumluluk almaması, uluslararası düzen kurmakla ilgilenmemesi, kendi değerlerini başkalarına empoze etmeye çalışmaması, başka ülkelerin içişlerine karışılmaması, dünya politikasıyla uğraşmak yerine kendi iç politikasıyla ilgilenmesi, sadece kendi öz çıkarları ve güvenliği için dış politika yürütmesi, kendi iç düzenine ve demokrasisine zarar gelmesinin önlenmesi, vb. yalnızcılık, tarihsel olarak ABD’nin özellikle 18. ve 19. yüzyıllardaki Avrupa güç dengesi rekabetine ve savaşlarına girmek istememesi, kendini Avrupa’nın olumsuz şartlarından uzak tutması amacını güder. Ancak yalnızcılık, ABD’nin tüm dünyadan tamamen kopması ve sınırları içine kapanması anlamına gelmez. Zira ABD, yalnızcılık dönemlerinde kendi bölgesindeki veya başka bölgelerdeki ülkelerle ilişkiler kurmaya devam etmiştir.