Clinton yönetimi döneminde Norveç’te sürdürülen gizli görüşmeler sonrasında 13 Eylül 1993’de Beyaz Saray’da tarihi bir törenle İsrail ile FKÖ arasında bir ilkeler anlaşması imzalandı. Bu, ABD’nin sorunla ilgili en büyük başarısıydı. Üzerinde anlaşılan ilkelere göre, Gazze ile Batı Yakası’nda bulunan Eriha’da Filistinliler kendi yönetimlerini kuracaklar ve geçici bir konsey oluşturulması için seçim yapacaklardı. İsrail askerleri de bölgeden çekilecekti. İlkelerin uygulanması ağır aksak ilerlemekte ve CIA’nin katkısıyla Filistin yönetimi ve İsrail güvenlik güçleri Hamas örgütüne karşı iş birliği yapmaktaydı. Ancak İsrail seçimlerinden sonra Filistin-İsrail anlaşmasına karşı çıkan Netanyahu’nun başbakan olması barış süreci için büyük bir darbe oldu. Önce güvenliğe önem veren Netanyahu, öne sürdüğü koşullar gerçekleşmedikçe İsrail askerlerini üzerinde anlaşılan bölgelerden çekmeye yanaşmıyordu. Netanyahu, ayrıca işgal altındaki bölgelerde yeni yerleşim yerlerinin inşaatına yeniden izin verdi. Böylece ABD’nin bölge için düşlediği barış ortamının kurulmasına mâni oldu. İkinci defa seçilme amacında olan ve bu yüzden İsrail’in Amerikalı destekçilerini kızdırmak istemeyen Clinton, İsrail’e karşı Bush’un kullandığı türden tehditler kullanma yoluna gitmedi. Yeniden başkan seçildikten sonra ise 1998 yazında İsrail-Filistin anlaşması iyice çıkmaza girdiğinde Clinton, Orta Doğu’da barış öncesi duruma yeniden dönülmemesi için iki taraf üzerinde de baskı uygulayıp anlaşmayı yeniletti.