ABD kendi ülkesinin ve vatandaşlarının çıkarlarını korumak için diğer Avrupalı güçlerle birlikte üçüncü ülkelere müdahalelerde bulunabiliyordu. Bu tür faaliyetleri “gayri siyasi müdahale” olarak tanımlandığı için Amerikan dış politikası açısından bir meşruiyet sorunu ortaya çıkmıyordu. 1823 Monroe Doktrini aslında ABD’nin gelecekte dünya politikasına dâhil olacağının somut bir işaretidir. Bu dönemde Amerikan dış politikasının dört önceliği arasında (1) milletlerin kendi kaderini tayin hakkı, (2) ABD’nin Amerika kıtasındaki genişlemesini sürdürmesi, (3) açık denizlerde serbestlik ve uluslararası ticaretin gelişmesi ile (4) sorunların barışçı yollardan çözümlenmesi bulunmaktaydı. Bu ilkelere bakıldığında, bunların ABD’nin o dönemdeki mevcut çıkarlarına hizmet ettiği görülmektedir.