Anayasacılığın yol açtığı bir başka hukukî sonuç ise, yöneten-yönetilen ilişkisi içinde, yönetilenlerin hukukî statüleri ile ilgilidir. Mutlak monarşi döneminde yönetilenler, tebaa olarak tanımlanmaktadır. Tebaa, devlet otoritesinin kendisine yüklediği, sınırları belirlenmemiş ödev ve sorumlulukları yerine getirmekle yükümlü olan bir hukuk süjesidir. Anayasacılığın bireyler için, devletin dahi dokunamayacağı çeşitli haklar yaratması, yönetilenlerin tebaa statüsünden vatandaş statüsüne geçmesi sonucunu yaratmıştır. Vatandaşı, tebaadan ayıran en önemli özellik, onun, devlet otoritesi  karşısında haklara ve borçlara ehil olan bir kişi olmasıdır.