Meşrutî monarşilerde hükümdar, devlet yönetiminin yegâne unsuru olmayıp, yasama ve yürütme alanındaki yetkiler kısmen dahi olsa seçim esasına dayanan bir parlamentoyla, hükûmet tarafından paylaşılmaktadır. Tarihte ilk kez mutlak monarşiden, meşrutî monarşiye geçen İngiltere olmuştur. 18. yüzyılın anayasacılık hareketleriyle birlikte, Kıta Avrupası’nda bulunan mutlak monarşiler, meşrutî monarşiye dönüşmüşlerdir. Başlangıçta mutlak monarşi niteliği taşıyan Osmanlı İmparatorluğu, 1876’da Kanun-i Esasi’nin yayınlanmasıyla birlikte, hiç değilse biçimsel olarak, meşrutî monarşiye geçmiştir. Bugün Avrupa’da monarşi esasına dayanan devletlerin tümü, meşrutî monarşi niteliğini taşımaktadır.