Rousseau’nun sosyal sözleşme teorisi çerçevesinde ortaya çıkan genel iradenin şaşmaz, mutlak ve bölünmez olduğu düşüncesi, yönetenlerin, yönetilenlerin menfaatleri aleyhine hareket edebileceği ihtimalini tümüyle reddetmektedir.
Bunun doğal sonucu olarak, yönetilenlerin bu sözleşmeden vazgeçmelerine de ihtiyaç duyulmayacaktır. Bu yüzden Rousseau’nun düşünceleri, devlet iktidarını sınırlayan 18. yüzyıl anayasacılığının değil; bu iktidarın sınırsızlığına yol açan otoriter ve totaliter sistemlerin kaynağını oluşturmuştur.