İki meclisli yapı ilk bakışta cazip gibi görünse de uygulamada kendisinden beklenen faydayı ne ölçüde yaratabildiği, tartışmaya açık bir konudur. Gerçekten tecrübeler, anayasanın üstünlüğü kuralının korunmasında yargısal denetimin, siyasal denetimden daha etkin bir yöntem olduğunu göstermiştir. Öte yandan ikinci meclislerin anayasaya aykırı kanunların yürürlüğe girmesini önleyeceğinin, abartmalı bir varsayım olduğu da söylenebilir. Çünkü ikinci meclisin bu önleme rolünü yerine getirmesi, ancak her iki meclisin farklı siyasi kompozisyonlara sahip olmaları halinde gerçekleşebilecek bir ihtimaldir. Bu ihtimalin gerçekleşmesi ise seçmenlerin, birinci ve ikinci meclislerin seçimlerinde farklı tercihlerde bulunmalarıyla mümkün olabilecektir. Oysa bu iki meclisin seçimleri aynı anda değil, yakın aralıklarla yapıldığında dahi, seçmenlerin her iki meclis için birbirine zıt tercihlerde bulunması ender rastlanabilecek bir durumdur. Üstelik yasamanın yürütmeye kıyasla daha yavaş bir çalışma temposuna sahip olduğunu unutmamak gerekir. Parlamentonun iki meclisten oluşması ise bu süreci daha da yavaşlatacak bir faktördür.