Anayasacılığın temel hedefi, devlet otoritesini sınırlamak, bireylere bu otorite karşısında etkin güvenceler sunmaktır.

Yasama, yürütme ve yargı güçlerinin birbirinden ayrılması gerektiği anlamına gelen kuvvetler ayrılığı düşüncesi, ilk kez, İngiliz düşünür John Locke tarafından savunulduğu halde, bu teori literatürde Montesquieu’nün ismiyle özdeşleşmiştir. 

Yasama, yürütme ve yargı kuvvetlerinin aynı kişiye veya aynı kurula ait olduğu bir sistem, istibdat, yani baskı rejimini yaratabilecektir. Buna karşılık, bu üç kuvvetin birbirinden ayrılması özgürlükler için güvence oluşturacaktır. Çünkü bu tür bir sistemde, yasama, yürütme ve yargı organlarının her biri ancak devlet iktidarının sınırlı bir parçasına hükmedebilecektir.