Antropolojide yapısalcı düşünce, dilbilimci Saussaure’den etkilenen Claude Lévi-Strauss tarafından geliştirilmiştir. Yapısalcılık da, tıpkı işlevci ve yapısal-işlevselci bakış açılarında olduğu gibi, tarihi dışarıda bırakan bir analiz çerçevesi oluşturmuştur. Yapısalcılık, toplumsal olgu ve ögelerin ancak toplumsal yapı denilen ve sadece bir model kullanılarak erişilebilecek gizli bir boyutun varlığı üzerinden anlaşılabileceğini öne sürer. Bu gizli boyut dilde saklıdır. Zira dil, insan aklını düzenleyen mekanizmaların dışavurumudur ve kültür dediğimiz şey, aslında bu mekanizmaların dışsal yansımasından başka bir şey değildir.

Türümcülük, felsefede bütün bir evrenin bir ve ezeli-ebedi olan yetkin ve aşkın Tanrı’dan zorunlulukla çıktığını, türediğini veya sudur ettiğini ileri süren görüştür. Sezgicilik, akıl ve deneyim ekseni üzerinde gelişen söz konusu bilgi tarzlarının yegâne alternatifi, bilginin kaynağında sezginin olduğunu öne süren görüştür. Görecilik ya da rölativizm, algının ve dolayısıyla bilginin kişiden kişiye değiştiğini, bu yüzden genel geçer bilgi ve doğruların olamayacağını söyleyen görüştür. Felsefede yaratımcılık, evrenin ve yeryüzünün, hayat ile insanlığın en yüksek derecede yetkin bir varlığın özel yaratıcı etkinliğinin eseri olduğunu öne süren görüştür.