Özellikle işe ayrılan zamanın önem kazanmasıyla ve endüstriyel sistemin bundan asla ödün vermemesi nedeniyle yeme içme tarzı değişmiş, ayaküstü atıştırma düzenli yemek yemenin yerini almıştır. Ayaküstü atıştırılan yiyecekler ise genellikle enerji bakımından zengin ama diğer besleyici öğeler bakımından fakir yiyeceklerdir. Bu durum, özellikle çalışan sınıflarda şişmanlık (obezite), kalp ve damar hastalıkları, kanser gibi endüstri çağının hastalıklarının yayılmasına yol açmıştır. Eskinin verem, tifo, tifüs, kızamık gibi öldürücü hastalıkları artık yerlerini bu tür hastalıkların belirlediği ölüm nedenlerine bırakmıştır.