ABD Başkanı Harry S. Truman’ın Amerikan Kongresi’nde Mart 1947’de açıkladığı Truman Doktrini, komünist saldırıya uğrayan tüm Avrupa ülkelerine yardım etme sözü verdi. Böylece ABD, Yunanistan’da Sovyetler Birliği’nin destek verdiği düşünülen olası bir ihtilale engel olmaya çalışıyor­du. Ayrıca Truman, Türkiye ve Yunanistan’a 400 milyon Dolarlık askeri yardım yapılacağını açıkla­dı. Marshall Planı da (Avrupa İyileşme Programı) bu doktrinin devamı niteliğindeydi. Başlangıç­ta SSCB, Orta Avrupa ve Doğu Avrupa ülkeleri Marshall Planı’nın dışında tutulmadı; ancak süreç içinde Sovyetler, kontrolü altında bulunan ülkele­re yardım edilmesine engel oldu (Kissinger, 2006: 434). ABD Dışişleri Bakanı George Marshall, Mayıs 1947’de Harvard Üniversitesi’nde yaptığı ünlü konuşmada açıkladığı plan ile kısa dönemde Avrupa’da Dolar açığının kapanmasına yardımcı oldu. Yardım alan ülkeler bu sayede altyapılarını geliştirmek, borçlarını azaltmak gibi ulusal ekono­mik amaçları için fon oluşturabildiler. Uzun dö­nemde ise Avrupa’da, Amerikan iç pazarına benzer pazar koşulları oluşturulması hedefleniyordu. Zira Avrupa’da barış ve refah için küresel ekonomik sis­teme tam katılım ve bunun tek (ortak) pazar ile ya­pılması gerekli görülüyordu (Dinan, 2004: 40-43). Bu şartlar altında SSCB’nin bu programa katılımı söz konusu değildi. Truman Doktrini’nin ilanıyla, liberalizm ve komünizm birbirini dışlayan ideolojiler olarak dünyayı iki kampa ayırdı.