Evde bakım hizmetleri yalnızca devletin ekonomik destek sağlamasıyla sınırlı kalmamalıdır. Evde bakım kapsamında, sağlık hizmetlerinin kişinin ayağına götürülmesi (sağlık kurumuna ulaşım için özel ambulans ve taşıma için gerekli becerilere sahip sağlık personeli sağlanması), bakım sağlayan aile bireylerinin ya da diğer kişilerin bilgi ve becerilerle donatılması, ev temizliği, ütü, ilaçların temini gibi günlük işlerin yapılmasına yardım, tırnak kesimi, saç-sakal tıraşı, banyo ve beslenme gibi kişisel bakımın desteklenmesi, hemşire, fizyoterapist, konuşma terapisti gibi meslek gruplarından evde hizmet alınması ve programların evde uygulanmasına ilişkin tıbbi destek, engelli ve yaşlı bireye bakım sağlayan aile bireylerinin dinlenmeleri ve kendilerine zaman ayırmalarına fırsat verilmesi için geçici ya da konuk bakım hizmetleri, mimari düzenlemeler, yaşamı destekleyen ünitelerin sağlanması (örneğin oksijen tüpü) gibi hizmetler yer almalıdır (Özen, 2012; Çetin, 2009; Bulut, 1998; III. Özürlüler Şurası Raporları, 2007; Adapınar, 2012).