İşitme yetersizliği, 1997 yılında yürürlüğe giren 573 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ve 2012 yılında yayınlanan Özel eğitim Hizmetleri Yönetmeliğine göre aşağıdaki gibi tanımlanmaktadır (21.7.2012 tarih ve 28360 sayılı Resmî Gazete): şitme duyarlılığının kısmen ya da tamamen yetersizliğinden dolayı konuşmayı edinmede, dili kullanmada ve iletişimde güçlük nedeniyle bireyin eğitim performansının ve sosyal durumunun olumsuz yönde etkilenmesi durumu. Amerikan İşitme-Dil-Konuşma Derneği (ASHA) işitme yetersizliğini, işitme sisteminde ya da işlevinde meydana gelen değişiklikler olarak tanımlamaktadır. ABD’de yürürlükte olan IDEA-4’te ise işitme yetersizliği olan bireyler sağır ve ağır derece işitme yetersizliği olan birey olarak iki ayrı grupta ele alınmıştır. Buna göre sağır birey, işitme cihazı yardımıyla ya da cihaz olmaksızın dile ilişkin bilgileri işitme yetisini kullanarak elde etmesi mümkün olmayan kişi şeklinde tanımlanmıştır. Ağır derecede işitme yetersizliği olan birey ise, işitme kalıntısına sahip, işitme cihazı yardımıyla dile ilişkin bilgileri edinebilen birey şeklinde tanımlanmıştır. İşitme yetersizliği olan bireylere hizmet veren eğitim yöneticileri komitesinin (The Conference of Educational Administrators of Schools and Programs for the Deaf-CEASD) tanımına göre; işitme yetersizliği, hafiften çok ağır şiddete kadar sıralanabilen, işitme güçlüğünü işaret eden, sağır ve ağır işiten gruplarını da içerisine alan bir yetersizlik türüdür. Doğru cevap C şıkkıdır.