Osmanlıların klasik dönemlerinde mekânsal anlamına ilave olarak toplumsal bir içerikle karşımıza çıkan Rumelili kavramı; genel anlamda Osmanlı Türklerini diğer Asyalı Türklerden ayırmak için ve özel anlamda da İmparatorluğun şehirli, eğitimli ve kültürlü bir sınıfını anlatmak için kullanılmıştır. Ancak Osmanlıların Balkanlar’a geçmesi ile kavram yeniden daha çok belli bir mekânı isimlendirmiş, imparatorluk ile birlikte eyalet yapısı belirginleşen Osmanlı Devleti’nde Anadolu’nun ötesindeki Avrupa topraklarına Rumeli Eyaleti denir olmuştur. Anadolu ve Rumeli Beylerbeyleri ve Kazaskerleri gibi paye ve rütbeler bu dönemin ürünüdür. Kısaca, Rumeli, klasik dönemde Osmanlının Avrupa’daki topraklarına verilen özel bir isim hâline gelir. 17. yüzyıldan başlayarak kurulan yeni eyaletler ve 18. yüzyılın arifesinde başlayan toprak kayıpları sonucunda Rumeli eyaletinin sahası giderek daralmış ve 1864’ten sonra yürürlüğe giren Vilâyât-ı Umumiye Nizamnâmesi ile birlikte Rumeli Eyaleti de ortadan kaldırılmıştır.