Avrupa kavramı, bir kavram olarak ortaya çıkışından bu yana çok farklı anlamlarda ifade edilmiştir. Avrupalı sürekli olarak kendini tanımaya, anlamaya, kendinden hareketle de dünyayı anlamlandırmaya çalışmıştır. Tarihsel olarak incelendiğinde, Avrupa’nın farklı idealler temelinde kendi kimliğini tanımlamaya çalıştığı görülmektedir. Avrupa’nın Doğu ve Batı olarak ayrılması da bilinçaltında oluşan benzer bir sürecin politik-coğrafyada tezahür etmiş bir şekli olarak değerlendirilebilir. Batı’nın (Avrupa’nın) Doğu’dan ayrılmasının temelleri 18. yüzyıl Aydınlanmasına kadar dayanmaktadır. Batı’nın kendini tanımlama çabasının bir sonucu olarak o zamana kadar baskın olan ‘kuzey-güney’ ekseninin yerini Doğu-Batı eksenindeki ayrım almış ve Aydınlanma fikrine ters düşen hâkimiyet, keyfi yönetim, despotluk, iktisadi geri kalmışlık ve irrasyonalite gibi olumsuz çağrışımlar Doğu ile ilişkilendirilmiştir. Doğu ile Batı arasındaki Balkan coğrafyası ise Batılı aydınlar tarafından “yarı Avrupalı”, “yarı Asyalı”, “az gelişmiş”, “bir çatışma bölgesi” ve “Batı’nın böl ve yönet politikalarına sahne olan bir yer” olarak tasvir edilmiştir. Böylece, Doğu’nun olumsuz bir silueti oluşturulmuş ve Batı medeniyetinin ve Batılı anlamda medeniliğin tanımı yapılabilmiştir. Bu düşünceler; akademik çalışmalar, edebi eserler, gazeteler ve sonraları kitle iletişim araçlarının gelişimi ile yaygınlaştırılmıştır.