İlk olarak 1945’te yayımlanan ve 1961’de Nobel Edebiyat Ödülü’ne layık görülen İvo Andriç’in Drina Köprüsü adlı romanı, her ne kadar bir baş yapıt olsa da yazarın gerek Balkanlar’a ait köprü imgesini çok etkili bir şekilde işlemesi gerekse değişik ulusların bir arada yaşayamayacaklarına işaret etmesi açısından Batı’nın hayalindeki Balkan imgesini yansıtan Balkanlar’ın kendi içinden çıkmış en önemli eserlerden biridir. Keza eser 1990’lı yıllarda bölgenin çok uluslu, çok dinli ve çok kültürlü yapısının zarar görmesiyle yeniden popülerlik kazanmış ve bölgedeki Müslüman, Hırvat ve Sırpların bir arada yaşayamayacaklarının belgesi olarak lanse edilmiştir. Emir Kusturica ve Milço Manchevski gibi yönetmenler de Balkanlar’ı irrasyonel, vahşi ve ilkel olarak sunan filmleri ile büyük başarılar elde etmişler ve yine aynı şekilde Batı’nın gözündeki irrasyonel ve vahşi Balkan imgesini beyaz perdeye yansıtmaktaki başarıları sayesinde Batı tarafından ödüllendirilmişlerdir.