Soğuk Savaş sonrası bölgede yaşanan gerilimlerin arka planında ekonomik sorunların yattığı pek çok gözlemcinin de kabul ettiği bir gerçek olarak karşımızda durmaktadır. Avrupa yoluyla küresel sisteme entegre olmak isteyen ülkeler konjonktürel olduğu kadar yapısal olarak da ciddi sıkıntılar çekmektedir. Sosyalist modelde yapılandırılmış sanayileşme ve istihdam politikalarından dışa açık, pazar ekonomisine hitap eden, rekabetçi bir ekonomiye geçme çabaları, bölge halkları açısından çoğu defa işsizlik ve yoksullaşma olarak su yüzüne çıkmaktadır. Bu durumdan kitlelerin memnun olduğunu söyleme imkânı da yoktur. Ortaya çıkan memnuniyetsizlikler de çoğu defa ekonomik durum ve mesela işsizlik üzerinden eleştirel alternatif politikalar üretme yerine, yer değiştirilerek, yerel siyasetçilerin özellikle azınlıklar üzerinden siyaset yapmalarına neden olmakta; bu durum da paradoksal olarak hem ekonomileri olumsuz etkilemekte hem de bölgesel barışı tehdit eden bir unsur olarak, Balkan siyasetinde yerini almaktadır.