Saçma, varoluşçulukta insanın dünyaya bırakılmışlığından ve uyumsuzluğundan doğan anlamsızlıkla eş anlamlı olarak kullanılmıştır. İnsanın dünyada olması nedensiz ve anlamsız olmasaydı ne özgürlük problemine, ne sorumluluğa, ne kaygıya gerek olurdu. Saçma bütün bunların nedeni değil sonucudur.