Polisakkaritlerden nişasta; tükürük salgısında ve ince bağırsaklarda bulunan amilaz ile glukoza parçalanır ve emilir. Ancak selüloz veya pektin gibi karbonhidratlar, ince bağırsakta sindirim enzimleri tarafından parçalanamazlar ve bu nedenle kalın bağırsağa ilerlerler. Kalın bağırsakta bakteriler tarafından gerçekleştirilen belirli miktardaki parçalanma ardından sınırlı olarak emilirler. Sindirilemeyen kısım ise daha çok bağırsak hareketlerini kolaylaştırıcı etki gösterir ve kabızlık, bağırsak tembelliği gibi hastalıklarda destekleyici özellik gösterir. Halk arasında lifli gıda denilen besinlerde bu tip bileşenler çoktur. Günlük karbonhidrat gereksinimi konusunda varılmış ortak bir karar yoktur. Genel bir yaklaşım olarak günlük enerji ihtiyacının yaklaşık yarısının karbonhidratlardan elde edilmesinin uygun olduğu kabul edilmektedir. Karbonhidratların aşırı alımında birey tarafından yeterli enerji sarfiyatı yapılmazsa vücuttaki şeker dengesi bozulabilmekte, yağ olarak depolanan karbonhidratlar obezite ve diyabet hastalığı gibi metabolik sendrom kapsamında değerlendirilen tablolar yaratabilmektedir. Birçok hayati organın çalışması için gerekli en önemli enerji kaynağı glukozdur. Eksikliğinde koma ve ölüme varabilecek ileri düzeyde rahatsızlıklar görülebilir. Monosakkaritlerden riboz özellikle çeşitli nükleik asitlerin yapısında yer aldığı için önemli bileşiklerden biridir.