Renklerle ilgili bilimsel çalışmalar içinde ses getiren ilk çalışma, 1666 yılında ünlü fizikçi Isaac Newton’un ilk renk dairesiyle başlar. Sistematik bir sınıflandırma çalışmasıdır. Çalışmada gün ışığı prizmadan geçirilerek onu oluşturan yedi temel renk bulunmuştur. Yapılan bu deney tersine işletilmiş ve ayrışan bu renkler yine bir prizmadan geçirilerek beyaz ışığın oluşumu tekrarlanmıştır. Newton, bu deneyinde gözlemlediği yedi renge spektrum solaers (güneş tayfı) adını vermiştir. Bu isim D şıkkında verilmiştir. Diğer şıklarda verilen bilim insanlarının da renk konusunda nasıl çalışmalar yaptıklarına da değinelim. 1731 yılında Jacob Christoph Le Blon (A şıkkı), pigmentlerden oluşan boyaların temel renklerinin kırmızı, sarı ve mavi olduğunu bulmuştur. Onun bu çalışmaları, çağdaş baskı teknikleri alanında öncü olarak kabul edilmektedir. Üç temel renk kuramı, 18.yy.da yaygın olarak kabul edilmiş, birçok bilim adamı, sanatçı ve düşünür tarafından tartışılmıştır. 1756’da Johan Tobias Mayer (B şıkkı) altıgen formları kullanarak bir sistem önermiştir. Runge (C şıkkı) 1810 yılında renkleri bir küre üstünde toplamıştır. Renk küresi olarak adlandırılan bu şema üç boyutludur. Şemada renkler, koyu tonlar aşağıda ve açık tonlar yukarda yer alacak biçimde düzenlemiştir. Rengi bir ışık olgusu olarak kabul eden fizikçiler ise, farklı bir yaklaşımla çalışmalarına devam etmişlerdir. Işığı çalışmalarında merkez alan fizikçiler için kırmızı, yeşil, mavi renkler önem kazanmıştır. Bu yaklaşım önce Hermann Von Helmholtz tarafından tartışılmış, sonra da Albert H. Munsell (E şıkkı) tarafından geliştirilmiştir. Munsell 1898’de oluşturduğu renk şemalarıyla, bu yaklaşımlara önemli katkılar sağlamıştır. Doğru cevap D’dir.