7. yüzyıl süresince, Bizans İmparatorluğu kendini tam anlamıyla demografik, politik ve ekonomik bir krizin içinde bulmuştur. Aslında kriz 6. yüzyılın ikinci yarısında büyük ölçüde veba ve vebanın nüfus üzerindeki çarpıcı etkileri sebebiyle başlamıştır. Bu durum dönemin askeri ve politik unsurlarıyla daha da güçlenmiştir. I. İustinianos’un imparatorluğu sırasında yüksek bir refah düzeyine ulaşan imparatorluk 7. yüzyılın ortasında çok farklı bir devlet ve ekonomi yapısı sergilemektedir. Slav, Avar, Pers ve Arap saldırılarına karşı koyma imkânını azaltan askeri kriz sonrası, imparatorluğun bazı zengin bölgeleri kaybedilmiş, diğerleri ise neredeyse sürekli saldırı altında kalmıştır. Bu kriz 8. yüzyılın sonlarına kadar sürmüştür.