İkinci Dünya Savaşı’ndan sonraki ilk yıllarda Özbek tiyatrosunun hayatla ilişkisi oldukça sınırlı idi. Savaştan sonra bu dönemi yansıtan karakterler yaratma eğilimi arttı. Sonuçta, dönemin meselelerine eğilen çok sayıda eser meydana getirildi. Bu dönemde uzak ve yakın geçmişe ait konular da tiyatro yazarlarının dikkatinden kaçmadı. Revşen ve Zülhumâr (Kâmil Yaşin), Alpâmiş, Mukimi (Sâbır Abdulla), ?ız ?alası (Said Nazar) gibi sahne eserleri yazılmış, bunlarda halkın hayatı, arzu ve ümitleri, mücadeleleri ele alınmıştır.