Türk lehçelerini araştıran yabancı Türkologlar, Türk dilinin kolları için dialekt, nareçie, dil ve yazık karşılıklarını kullanmışlardır. Lehçe, dilin yazılı metinlerle takip edilemeyen çok eski bir döneminde ayrılan ve önemli fonetik ve morfoloji farklılıkları gösteren koluyken, ağız ise, bir şive, bir yazı dili alanı içinde var olan farklı konuşma biçimleridir.