En temel unsur insanın sosyal ve psikolojik bir varlık olarak ele alınmasıdır.

Bu yaklaşıma göre, çalışma sosyal ortamın belirleyicilerine yüksek düzeyde bağlı bir değişkendir.

Bu yaklaşımın ana varsayımı, toplumun işlevsel bir bütün olması gibi örgütler de bu bütünün parçalarıdırlar.

Bu yaklaşımının getirdiği en temel yenilik, çalışma hayatının çevresel koşullarının önemsenmesi ve buna yönelik analitik çevrenin geliştirilmesi olmuştur.

Teorinin çıkış noktası, Marx’ın “kapitalist üretimin eleştirel analizi” kavramıdır.