İş Hukuku açısından işçi, çalışan olarak iş sözleşmesinin hem konusu (objesi),
hem de tarafıdır (süjesi). Bu anlamıyla iş sözleşmesi işçinin bizzat şahsına dayanır. Ancak aynı zamanda işçi emeğini ve de zamanla kişiliğini de işverenin otoritesi altına sokar (Güzel, 2003, s.9-10). Bu yönüyle de işverenin emir ve talimatları altında bir çalışma düzeni içerisine sokulmuş olan işçinin hareket kabiliyeti de daralmaktadır. İşçinin işverenin kontrolü ve hareket alanı içerisinde kaldığı ve o alanın riskleriyle her zaman yüz yüze olduğu kabul edilir. Ancak işte bu alanda risklerin meydana gelme ihtimaline karşı işçinin korunması özel bir önem arz etmektedir. Çünkü işverenin kontrolünde emeğini sunan işçi, işverence alınmış önlemler içerisinde çalışmasını sürdürecektir. Eğer önlemler tehlikeleri ortadan kaldırmaya yetecek düzeyde ise sorun yaşanmayabilir. Ancak tedbirler olası tehlikeleri bertaraf edecek ölçekte değilse, bu takdirde zararların doğması kaçınılmazdır.