Frederik W. Taylor, insanın doğasına ilişkin şu sayıltıları ortaya atmıştır (Aydın, 2000, s.75-76): Üretim denkleminde iş gören sabittir. İnsan sabit bir doğaya sahiptir. İş gören, makinenin hareketsiz bir parçasıdır. İyi programlanmadığında, etkisizliğe ve savurganlığa eğilimlidir. İş gören, doğası gereği tembeldir. İş görenin esas ilgisi öz-çıkarıdır. Bu durum, iş ortamında her zaman ekonomik değerlerle ifade edilir. Söz konusu ekonomik değerden kaynaklı olarak maddi kaygı yaşayan iş gören diğer iş görenler ile yoğun bir yarışmaya girer. İnsan çabasına rağmen kazanç elde edemeyeceğini bilirse işten kaytarır. Bu eğilimini etkisiz kılmak ya da yenmek için sık sık kontrol edilmesi ve dışarıdan güdülenmesi gerekir.