İlkel topluluklardan beri insanlar, ruh ve beden arasında ilişki olduğunu düşünmüşlerdir. Kötü ruhlar tarafından oluşturulan hastalıkların tedavisi için kötü ruhların dışarı çıkarılmasına çalışılmıştır. Rönesans döneminde ruhsal durumların beden üzerine etkileri, bilimsel olmadığı gerekçesi ile reddedilince, akıl ve ruh çalışmaları din ve felsefe alanına kaymıştır. On dokuzuncu yüzyılda artık hasta değil hastalık tedavi edilir olmuştur. Hastalıklarda duygusal ve bedensel süreçlerin birbirinin içine girdiği görüşü 20. Yüzyılda tekrar gündeme gelmiş, 1980’lerde psikosomatik tıp, hastalıkları biyopsikososyal modele dayandırmıştır.